νεράιδες και ξωτικά.... βασιλοπούλες και μάγισσες

 ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΩΝ ΑΙΝΙΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΥΠΑΤΗ

        ........με τους  θρύλους του και τα στοιχειωμένα πυθάρια. 

     Εκεί ήταν κλεισμένη και η όμορφη Πατρινιά κόρη του υπερασπιστού του κάστρου στη Βυζαντινή εποχή, που ο Πασάς πιο πολύ για την όμορφη αρχοντοπούλα, παρά για το Πατρατζίκι έκανε αλλεπάλληλες επιθέσεις, ως που το πήρε το περίφημο κάστρο που στεκόταν εκεί ψηλά σαν αετοφωλιά και μαζί και την πανέμορφη αρχοντοπούλα. Μα κι’εκείνη σαν αρχοντοπούλα και έξυπνη Πατρινιά, για να μην πέσει σε χέρια Τούρκικα ζήτησε με κατάνυξη ψυχική από τον Θεό, να της πάρει το κόκκινο χρώμα από τα μάγουλά της και να γίνει κίτρινη για να ασχημίσει, να μην γίνει βορά του πάθους του Πασά. Έτσι και έγινε, το κόκκινο χρώμα από τα μάγουλά της και τα χείλη της έπεσε σε θάμνους και ο Ξηριάς γέμισε ως κάτω ως τον Πουρνιά, από πικροδάφνες με άσπρα και κόκκινα χρώματα και γύρω στο κάστρο φύτρωσαν ασφάκες με σταχτιά και κιτρινωπά χρώματα.

      Με απιστία πήρε το κάστρο και την αρχοντοπούλα ο Πασάς. Ένας Τούρκος Ελληνομαθής προσποιήθηκε ότι είναι γυναίκα έγκυος και από βραδύς παρακαλούσε στη πόρτα του κάστρου την αρχοντοπούλα να την αφήσει να περάσει για να γεννήσει. Χιλιάδες Τούρκοι μπουκάρανε τότε σαν ξεγελάστηκε η αρχοντοπούλα και άνοιξε.
      Το κάστρο της Υπάτης ακόμη φρουρείται από τρία στοιχειά. Τρία κιούπια είναι κλεισμένα στο πηγάδι του κάστρου. Το ένα γεμάτο φλουριά, το άλλο φίδια και το τρίτο νερό, στοιχειωμένα και τα τρία και κανείς δεν τολμάει να τα θίξει γιατί φρουροί είναι τα φίδια που οι ντόπιοι πιστεύουν ακόμα, ότι φρουρούν την ομορφονιά της Υπάτης, την ξακουσμένη καλλονή και το ιστορικό της κάστρο. (ΖΑΧΟΣ ΞΗΡΟΤΥΡΗΣ)
                                                     πηγή: https://ypati.wordpress.com

ΚΟΜΠΟΤΑΔΕΣ 

Κάτι υπάρχει επάνω στο βουνό... Οι Νταούτηδες!

   Εκεί πάνω απ΄το χωριό... στο βουνό της Οίτης υπάρχουν σπηλαία (πύλες), που κατά πολλούς οδηγούν στα έγκατα της Γης.

   Κατά το παρελθόν επισκέπτες, ερευνητές ή απλές παρέες συνήθως νεαρών ατόμων, πλησίασαν και ερεύνησαν όσο μπορούσαν το εσωτερικό τους.   

   Πολλές οι ιστορίες που έχουν ακουστεί: α) Οπτασίες από πλάσματα που μοιάζουν με καλικάντζαρους, βριλ, γκρίζους δούλους ή κατά την τοπική παράδοση από ΝΤΑΟΥΤΙΔΕΣ. β) Απώλεια συνείδησης και χρόνου. γ) Απώλεια φωνής. δ)    Περίεργοι θόρυβοι Παρέες που το μόνο που κατάφεραν είναι να μην ξαναπλησιάσουν σε αυτά τα σπήλαια και να προστεθούν στα "θύματα" αυτών των απόκοσμων εισόδων, φωνές που σε καλούν να περάσεις στον δικό τους κόσμο (ΚΟΙΛΗ ΓΗ).

 Οι θρύλοι γύρω από την ύπαρξη πλασμάτων που περιγράφονται ως κοντά σε ύψος,(60cm) τριχωτά, άσχημα με δόντια αιχμηρά και πυρήνα μάτια είναι πολλοί γύρω από την περιοχή του χωριού ΚΟΜΠΟΤΑΔΕΣ, ιστορίες όπως ότι αυτά τα πλάσματα (ΝΤΑΟΥΤΙΔΕΣ) ανεβαίνουν στη πλάτη του περαστικού ανθρώπου, όταν βρίσκεται σε απόμερα μονοπάτια αλλά μερικές φορές και σε δρόμους που μπορούν να εμφανιστούν αυτά τα πλάσματα με απώτερο σκοπό την "αρπαγή" της φωνής του θύματος (ανθρώπου) από τον ΝΤΑΟΥΤΗ.
           Άλλες περιπτώσεις είναι να βρεθούν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης (συνήθως νύχτα) από τους ΝΤΑΟΥΤΙΔΕΣ και με προβλήματα ψυχολογικά κυρίως στο υπόλοιπο της ζωής του θύματος. Κάποτε αυτά γινόταν λένε οι "παλιοί" οι γέροντες και οι γερόντισσες. Δεν λείπουν όμως δυστυχώς και στις μέρες μας  αναφορές που βρήκαμε, ακούσαμε, μας παρουσίασαν ακόμη και θύματα αυτών των άτυχων συναντήσεων. Υπολογίζεται ότι κοντά στον μέσο πληθυσμό του είναι τα κρούσματα ψυχασθένειας, κάτι που δεν περνά απαρατήρητο. (Σημ. Aragorn : Αυτό μπορεί να εξηγηθεί αν έχουν γίνει γάμοι στενών συγγενών μεταξύ τους. Και είναι πιθανό αν οι Κομποτάδες ήταν στο παρελθόν ένα απομονωμένο χωριό).

      Ένα είναι σίγουρο, ότι κάτι θα υπάρχει πίσω από αυτόν τον λαϊκό μύθο, σύμπτωση που επαναλαμβάνεται παύει να είναι σύμπτωση. ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ: Αποφύγετε μοναχικά μονοπάτια, πυκνά δέντρα, ποτάμια, πήγες ή δρόμους που δεν ξέρετε που οδηγούν και αν ποτέ πάτε στα σπήλαια του χωριού ΚΟΜΠΟΤΑΔΕΣ καλό θα ήταν να έχετε αυτοκίνητο και όχι μηχανή, για ευνόητους λόγους, η οποία επαφή με τον ΝΤΑΟΥΤΗ μπορεί να αποβεί ΜΟΙΡΑΙΑ (σωματικά και ψυχολογικά). Προτίμηση τους να επιτίθενται σε άνδρες χαμηλού αναστήματος, αδύνατους και αδύναμους και η μυρωδιά που τους οδηγεί στο "θύμα" είναι αυτή του τσιγάρου.

ΠΡΟΣΟΧΗ!!!

Μια βόλτα στην ορεινή περιοχή του χωριού μπορεί να μετατραπεί σε εφιάλτη... ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΝΟΙΧΤΑ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ ΣΤΙΣ ΚΟΜΠΟΤΑΔΕΣ!!! ΚΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ...

      

 

ΑΝΕΜΟΤΡΥΠΑ

              Τ ά  σ κ α φ ι δ ά κ ι α  καί  οι  ν ε ρ ά ι δ ε ς....

     Είς άπόστασιν 50 περίπου μέτρων άπό τής «Άνεμότρυπας», πρός τό δεξιόν αύτής μέρος καί έντός τής σημερινής άμπέλου τοΰ κ. Τσεκούρα, ύπάρχει βράχος έπί τοΰ οποίου είναι δύο άρχαΐοι τάφοι λαξευτοί τούς όποιους ό λαός όνομάζει «σκαφιδάκια» έκ τοΰ δτι ό είς έξ αΰτών όμοιάζει μέ σκάφην. 


   ‘Ενώ όμως πρόκειται περί παλαιών τάφων λαξευτών έπί βράχου, ό θρύλος τούς μετέτρεψεν είς σκάφας έντός τών όποίών «οί νερά’ίδες έπλυναν τή νύχτα μέ τό φεγγάρι τά ρούχα τους καί ώσπου νά στεγνώσουν τά ροΰχα, έχόρευαν αύτές γύρω άπό τις σκάφες καί τραγουδούσαν», πολλοί δέ—καί σήμερον άκόμη — πιστεύουν πώς πράγματι «βγαίνουν έκεΐ νεράιδες». 
Προ 50ετίας καί πλέον, ό τότε άγροφύλαξ Ιωάννης Συγγούρης ή Κανέλλης καθήμενος έπί τοΰ βράχου τούτου καί ύπό τήν σκιάν μιάς λεύκης, έρωτηθείς ύπ’ έμοΰ καί άλλων παίδων άν «είδε τής νεράιδες» μας είπε τά έξης: «Καθόμουνα μιά βραδυά μέ τό φεγγάρι έδώ έπάνω καί φύλαγα τά άμπέλια. 
   Γιά μιά στιγμή, βλέπω 5-6 νεράιδες νά μέ βάζουνν στή μέση καί νά άρχίζουν τό χορό. «Εγώ, έπειδή ήξερα πώς άν μιλήσω θά μοΰ πάρουν οί νεράιδες τή λαλιά μου, δέν μίλησα καί ουτε τις φοβέρισα μέ τό ντουφέκι μου, άλλά άρπαξα τόν πέπλο μιάς νεράιδας καί έκανα πώς φεύγω. «Αμέσως οί νεράιδες σταμάτησαν τό χορό καί γονατιστές μέ παρακαλούσαν νά τούς δώσω πίσω τόν πέπλο καί μοΰ έλεγαν πώς αν τούς δώσω τόν πέπλο δέν θά μέ πείραζαν ποτέ καί θά μέ έκαναν καί φίλο τους. Επειδή ήταν πολύ όμορφες οί νεράιδες, τούς έδωσα τόν πέπλο καί άφοΰ μέ φίλησε έκείνη πού ηταν ό πέπλος δικός της, έφυγαν ευχαριστημένες. 
Άπό τότε, έρχομαι τά βράδυα μέ τό φεγγάρι έδώ καί βλέπω τις νεράϊδες νά χορεύουν καί άκούω τή γλυκειά φωνή τους πού τραγουδούν». Αύτά μάς έλεγεν ό μακαρίτης ό Κανέλλης καί ήμεις τά έπιστεύομεν μέν, άλλά… φόβος μάς κατείχε διά νά καθίσωμεν «στά σκαφιδάκια» χωρίς τήν παρουσίαν τοΰ μπαρμπα Κανέλλη.
                                                          (απόσπασμα πό το βιβλίο του Ξενοφώντα Αναγνωστόπουλου)

                                      Oι μάγισσες Φαρμακίδες...

Τον 1^o μ.χ. αιώνα, η περιοχή της Υπάτης θεωρείται η έδρα της Θεσσαλικής μαγγανείας. Η Υπάτη υπήρξε το πιο φημισμένο μαγικό κέντρο με την Αγαονίκη και Μυ­κάλη (τις μάγισσες Φαρμακίδες), που μπορούσαν να κατεβάσουν τα άστρα και τη Σελήνη κατά βούληση. Μας το λέει ο Ρωμαίος ποιητής  Λουκιανός ο Απουληϊος, ο οποίος τις επισκέ­φθηκε στην Υπάτη για να επιβεβαιώσει τα περί μαγείας. Τελικά, οι μάγισσες κατόρθωσαν να τον μετα­μορφώσουν σε όρνιθα (Λουκιανού «Λούκιος» σελ. 91). Και να πώς έγινε:

«η δε το δωμάτιον υπανοίξασα κομίζει την πυξίδα,

εγώ δε σπεύδων ήδη,

αποδύσας χρέω εμαυτόν όλον και όρνις μεν ου γίνομαι ο δυστυχής,

αλλά μοι ου­ρά όπισθεν εξήλθε και οι δάκτυλοι πά­ντες ώχοντο κ.λπ.».

Οι Φαρμακίδες συνέλεγαν τα βότανα τους στις πλαγιές της Οίτης και με αυτά έφτιαχναν τα μαγικά τους βότανα. Περπατώντας κανείς στο περίφημο ''μονοπάτι των Φαρμακίδων'', εύκολα εισπράττει λίγο από το μυστηριακό και τελετουργικό χαρακτήρα της περιοχής. Το μονοπάτι των Φαρμακίδων αρχίζει στα ριζά της Οίτης, κοντά στα Λουτρά Υπάτης, και ανεβαίνει μια χαράδρα μέχρις έναν καταρράκτη 45 μέτρων (Κρεμαστός), τον πρώτο από τους πολλούς καταρράκτες του μονοπατιού στους οποίους λούζονταν οι «Φαρμακίδες», ξορκίζοντας το καλό και το κακό στα παγωμένα τους νερά.

 Ως εργαστήριο των μαγισσών στην Υπάτη, χρησιμοποιείτο κατά την αρχαιότητα μία βαθιά σχισμή του εδάφους έξω από την πόλη, γνωστή σήμερα και ως «Ανεμότρυπα», στο βάθρο της οποίας υπήρχαν λεκάνες λαξευμένες πάνω στα βράχια και εντός των οποίων πραγματοποιούνταν τα μάγια. Οι Φαρμακίδες ήταν μάγισσες που δηλητηρίαζαν πηγάδια· και προσπάθησαν μάλιστα, με οδηγία της Ήρας, να εμποδίσουν την Αλκμήνη να γεννήσει τον Ηρακλή. Λένε πως και τώρα άμα βάλεις το αυτί σου στην τρύ­πα ακούεται μια βαθιά βουή και φαίνο­νται και οι πέτρινες λεκάνες που χρησί­μευαν για μαγικές εργασίες, σαν τα γου­διά που είχαν οι παλιοί φαρμακοτρί­φτες. Και όχι μόνο Μάγισσες, αλλά και Νε­ράιδες κατέφευγαν εκεί και ο μύθος και ο θρύλος λέει ότι επικοινωνούσαν υπο­γείως, με τη Λουτρόπολη Υπάτης, όπου έπαιρναν το λουτρό τους και διατηρού­σαν αμέριστη τη Νεραϊδική ομορφιά τους. Ο  μύθος μας λέει ότι και η Αφροδίτη έπαιρνε το μπάνιο της στα Λουτρά αυ­τά.

Οι σύγχρονες μάγισσες της Υπάτης

Ένα τέτοιας φήμης μαγικό κέντρο ό­πως της Υπάτης, δε μπορούσε να μην α­φήσει πίσω του μαγικούς διαδόχους. Τέτοια ήταν και η ξακουστή γριά μάγισσα Λυούσα Αρμάγου. Το όνομα της δηλώνει ότι λύνει τα μάγια. Ναός της Μαγείας, ήταν ο ίδιος ε­κείνος που λιτάνευσε η Αγαονίκη και η Μυκάλη και ήταν η γνωστή Ανεμότρυπα, εκεί κοντά στον Ξεριά. Στο μαγικό αυτό βράχο, με τη χα­ρακτηριστική του σχισμή, μακριά από βέβηλα μάτια, γίνονταν οι μαγικές τελετές τις νύχτες. Το σπίτι της Λυούσας ήταν για τα μικρομάγια και τα μάγια της ημέρας.

Η γριά αυτή μετέβαινε τη νύχτα στην Ανεμότρυπα και κατέβαινε με προσοχή στο βάθος της σχισμής, εκτελώντας τις μαγικές εργασίες της υπό το φως των κεριών. Τέτοια ήταν η φήμη της ως μάγισσας, ώστε πολύς κόσμος ερχόταν στην Υπάτη και με τα γαϊδούρια την μετέφεραν σε άλλα χωριά ώστε να ''λύσει τα μάγια''.

                                       http://elsito.gr/index.php/component/k2/item/424-farmakides-trail

                                ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΤΗΣ

                      Η Υπάτη είναι περιζωμένη από στοιχειά και στοιχειωμένους τόπους.
    Βορειοδυτικά ο Παλουκωμένος, δυτικά η Ανεμότρυπα που είναι άντρο και φυσικό ενδιαίτημα για αερικά, δαιμονικά και στοιχειά και μόνιμη κατοικία για τις παλιές και σύγχρονες μάγισσες της Υπάτης.
    Πιο πέρα ο Ξηριάς με τον στοιχειωμένο Αράπη που βγαίνει τα μεσάνυχτα(όπως ο Παλουκωμένος) με τη μακριά του γενειάδα και το μεγάλο του τσιμπούκι καπνίζοντας αρειμάνια. Ένας Αράπης βγαίνει κάθε βράδυ στον Ξηριά, μα δεν μπορεί πρέπει να είναι πολλοί, γιατί πιο πέρα είναι το Αραπόρεμμα και λίγο πιο κει η Αραπόλακα.
    Δεν μπορεί, παρά να είναι και παροικία αραπάδων, τόσα τοπωνύμια αράπικα έχουν πολιτογραφηθεί στον τόπο αυτόν.